Bodur elma fidanı: Çok eskiden beri yetiştirilen iklim meyvesidir. Kültür elma ağacı, orta büyüklükte veya iri olur. Taç yüksekliği 8-10 m, genişliği 8-12 metredir. Dallar yanlara doğru açılır. Ağaç yayvan bir görünüm alır. Kökler taçta olduğu gibi, derinliğine olmaktan ziyade genişleyerek yayılır. Kazık olan kök bulunmaz. Dalları odun ve meyve dalları olmak üzere iki gruba ayrılır.
Odun dallarında boğum mesafesi uzun, meyve dallarında ise genelde odun dallarına göre kısadır. Meyve dalcıkları bitiminde çiçek tomurcukları yer alır. Yapraklar kalın dokulu, üst yüzeyleri yeşil ya da koyu yeşil, alt yüzleri türüne göre az veya çok tüylü, etrafı dişli, sapı uzun, orta ya da kısadır. Çiçekler 2-13 çiçekli bir huzmedir. Çiçek sayısı türüne göre değişir. Çiçeklenme havanın durumuna göre 4-15 gün devam eder. Elma çeşitleri genellikle kendine kısırdır. Kendine kısırlık, bir türün kendi çiçek tozu ile döllenmemesi anlamındadır. Bu kısırlık türlere göre, tam ya da kısmidir. Kendi kendine döllenmeyle meyve verenlere nazaran yabancı döllenmeyle daha iyi ürün alınabilmektedir. Bu nedenle elma bahçelerini oluştururken, döllenmeyi sağlayacak iyi bir çeşit karışımının yapılmasına çok dikkat edilmelidir. Bütün dünyada yetiştirilen elma türlerinin sayısı 6500'dür. Bunun 460'çeşidi Türkiye'de yetişmektedir. Elma türleri arasında dünya pazarlarında en çok rağbet gören ve memleket şartlarına iyi uyum sağlayan ve kalite standartlarımızın arasına alınan yerli ve yabancı orijinli elma türleri arasında, Amasya elması, Starking elması, Graverstein elması, Golden elması Tonathan elması, Rombuti elması sayılabilir.