Pitaya Fidanı; Pitaya fidanı, ejder meyvesi olarak da bilinmektedir. Pitaya fidanı, kültür olarak da yetiştirilmektedir. Pitaya fidanının anavatanı, Meksika, Orta Amerika ve Güney Amerika'dır. Pitaya fidanı, Asya'da, Endonezya, Tayland, Filipinler, Malezya ve Bangladeş gibi yerlerde de üretilmektedir. Ülkemizden Mersin'de yetişmektedir. Pitaya fidanın, beyaz kokulu çiçekleri vardır. Pitaya fidanının, meyvesinin krem gibi etli olan kısmı lezzetli bir tada sahiptir. Pitaya fidanının, meyvesinin tadı çok ekşi ve ferahlatıcıdır. Pitaya fidanı, önemli bir besin kaynağıdır. Pitaya fidanının, tadı kavunun tadını andırmaktadır. Pitaya fidanı, geleneksel tıpta kullanılır. Pitaya fidanının, meyveleri kuru olmayan ve olgunlaşmamış meyvelerdir. Pitaya fidanının tohumları, meyvesinin eşinden ayrılan tohumları kurtulur ve depolanır. Pitaya fidanı, ekiminde 11 ile 14 gün arasına çimlenme olur. Aşırı sulamadan kaçırmak gerekir. Pitaya fidanının, çiçeklerin geceleri açar ve gündüz olunca solar. Pitaya fidanının tozlaşmasını, yarasa ve güve gibi hayvanlar sağlamaktadır. Pitaya fidanında, kendi kendine tozlaşma meyve üretimini sağlamaz. Pitaya fidanında, meyve için iki bitkiye ihtiyaç vardır. Pitaya fidanı, büyüme ortamında 3 ile 6 kez çiçek açar. Pitaya fidanı, 40 dereceye kadar sıcakları ve çok kısa soğukları kaldırabilen bir bitkidir. Uzun süreli dondurucu soğuklara dayanamaz. Pitaya fidanı, yağış alan, kuru tropikal iklimlerde yaşamaya uyum sağlamıştır. Pitaya fidanından, yılda 5-6 ürün elde edilebilir. Pitaya fidanları, aşırı sulama ve yağış bitkinin çekirdeklerinin düşmesine, meyvelerin çürümesi neden olur. Pitaya fidanını, kuşlardan korumak gerekir. Bakteriler, saplarda çürümeye sebep olabilir. Meyvelerinde kahverengi noktalar oluşabilir.